Lieverds!!!!
Ik ben er echt. Nog steeds kan ik er zelf amper bij met mijn gedachten. Ik ben in Azie. Eindelijk. Heel veel gespaard, lang gepraat over de grote reis, maar nu ben ik er. Kuala Lumpur is groot en het stinkt. Maar afgezien van dat nare feitje is het een hele moderne vriendelijke stad. Je kunt je hier makkelijk voortbewegen, iedereen spreekt engels... Helemaal geen cultuurshock voor mij. Zeker niet in vergelijking met China of Afrika. Misschien vraag je je nu af of Kuala Lumpur dan wel het bezoeken waard is, nouja, ik moet eerlijk zeggen dat het er heel erg aan ligt waar je voor komt. Er is weinig cultuur, behalve misschien in Chinatown. Verder zijn de Petronas towers erg gaaf, maar daar houd het wel bij op. Waar je wel dagen mee zoet kunt zijn, zijn de winkels... Tjongejonge, wat een winkelstad! Designershops, heeeele grote moderne winkelcentra, veel eetgelegenheden. Maargoed, ik ben maar een backpacker en voor ik al mijn zuurverdiende centjes weer uitgeef moet ik hier eigenlijk weg.
Vandaar dat ik zaterdag naar Bali vlieg. Daar ga ik een weekje uitrusten voor ik twee weken uittrek om ook Lombok en Flores te bezoeken. Wat daar te doen is zeg ik nog niet, dat wordt een knallende verrassing voor mijn volgende blog.

De reis hiernaartoe was lang, zonder vermaak (tja, dat heb je als je lowbudget vliegt) maar wel met leuke mensen om me heen. En sindsdien is dat niet meer veranderd. Met veel backpackers is er een klik, simpelweg omdat we allemaal geloven in dezelfde idealen... Vrijheid, geluk en een simpel leven. In een woord Heerlijk.

Deze avond ontdek ik samen met de Nederlandse Pieter Chinatown, waar we door al ons ge-ouwehoer alle bezienswaardigheden voorbij zijn gelopen. Maar alle gelegenheden doen zich precies op het juiste moment voor. Zodra ik honger krijg vind ik goddelijk eten, zodra ik me alleen voel vind ik een gezellig reisgenootje, zodra ik pijn aan mijn voeten krijg vinden we het leukste cafe van Kuala Lumpur, helemaal voor ons alleen. En dit is misschien nog wel het hoogtepunt van de avond. Vanaf de buitenkant ziet het eruit als alle andere aziatische cafe's, vies, klein, lelijk, maar de naam lokt ons naar binnen: 'Beatles cafe'. Is dat even relaxed! Het is echt DE aanrader voor iedere muziekliefhebbende Chinatown bezoeker. Relaxed, mooi ingericht, goede muziek (Alleen ALLES van de Beatles!!)... Bijkomen dus. Het is ook heerlijk om gewoon even in het Nederlands te kunnen ouwehoeren. Ik merk dat het even duurt voor ik me weer in het Engels kan uitdrukken. Het telkens zoeken naar woorden is vermoeiend.

Goed, al met al begin ik het steeds meer naar mijn zin te krijgen. Het afscheid met Chris heeft nogal op mijn reislust ingehakt. Lieverd, weet dat ik van je hou, voor altijd :-)
Het enige minpuntje is nu de airco die op -5 staat. Dus ik hou het weer voor gezien voor mijn vingers er af vriezen.

Auf Wiedersehen!! (ik ben er nog niet achter wat dat in het Maleis is... en ik zal het waarschijnlijk nooit weten, want overmorgen zeg ik 'Hallo' tegen Indonesie)