We zijn er! Eindelijk...
De vlucht duurde zo lang, het leek wel alsof er geen einde aan kwam! Eerst het stuk naar Dubai, waar we meer dan 5 (!) uur moesten wachten op onze connecting flight. Dit wisten we van tevoren, maar we wisten niet dat het vliegveld van Dubai zo ontzettend saai was! Het is een stad waar je hoge verwachtingen van hebt, maar eigenlijk is het gewoon een hoop beton in de woestijn. Wel hebben we (ondanks ons verstoorde gevoel voor tijd, dat te danken was aan een lange nachtelijke vlucht zonder enige slaap) kunnen lachen om de verscheidenheid aan mensen die er rondliep. Een groep arabieren lag zelfs ongegeneerd te slapen vooronze incheckbalie. We hebben er een mooie foto van

Vervolgens vlogen we door naar China, maar we hadden er toen wel al ruim 15 uur op zitten, dus we waren het behoorlijk zat. Gelukkig heb ik nog iets kunnen slapen. Dit had natuurlijk wel weer tot gevolg dat ik mijn redelijk herstelde gevoel voor tijd weer helemaal in de war schopte. Natuurlijk was ons humeur top, en ondanks dat we ons een beetje slapjes voelde waren we erg blij toen we op Beijing airport waren geland. We hadden echter iets te vroeg gejuicht, want we stonden dan wel op de grond, maar wat niemand in ons vliegtuig wist, was dat we voor we het vliegtuig mochten verlaten ALLEMAAL getest moesten worden op koorts! Vreselijk bizar... Maar we waren koortsvrij (angstzweet en hitte daargelaten).

We mochten dus China in! En na een hele hoop gestuntel bij de verschillende controles (waar niemand engels sprak) stonden we een uur later in de Chinese buitenlucht, waar smog ons een warm welkom heette.
Nog warmer kregen we het echter toen we in de taxi naar het centrum zaten... WOW! Wat een chaos op de weg! Onze taxichauffeur zat vrolijk bellend achter het stuur, haalde zijn voorgangers zowel links als rechts in, zigzagde vol plezier door het verkeer en sneed zo af en toe eens toeterend een andere taxichauffeur de pas af. Nu we hier een aantal dagen zijn weten we dat dit normaal is, en doen ook wij wat andere mensen van ons verwachten; asociaal gedrag vertonen in het verkeer. Dit is namelijk de enige manier om je te kunnen verplaatsen in deze hysterische massa van Chinezen.

De eerste dag in China hebben we eigenlijk vooral uitgeslapen en gewinkeld. Kleding en schoenen zijn hier tegen heerlijke prijzen te krijgen (als je tenminste weet hoe je daarover moet onderhandelen). De prijzen van eten en drinken liggen nog lager. Een maaltijd in een Chinees restaurant kost hier +- 3,50 euro. Heel gek, maar het is voor de verandering wel heerlijk dat ik eens niet op mijn budget hoef te letten! 'S avonds lekker uitgaan, overal gratis drankjes, sangria, cocktails, goede muziek,etc! Het nachtleven van Beijing is echt leuk! Zelfs ik, die totaal niet houdt van de drukte en oppervlakkigheid van uitgaan, heb hier twee hele leuke avonden gehad!

Vrijdag zijn we naar de Chinese muur geweest. De taxirit was weer slopend, maar het was fantastisch om ook het landschap zelf te zien. Dit is zoveel gaver dan steden! Zeker toen we de bergen op zagen doemen in de verte.
De Chinese muur zelf is echt een waar wereldwonder. Enorm! Majesteus! Ik heb er geen andere woorden voor. Het weer was heerlijk en we hebben ijsjes gegeten tegen de muur zittend, genietend van het magische uitzicht over de Chinese bergen.

Vandaag was weer een dagje in de stad, waar we in de ochtend de Lamatempel hebben bezocht. Het is een hele klus om constant jezelf in handen-en-voeten-taal uit te moeten drukken. Chinezen spreken echt geen woord engels. Maar wehalen er grote voldoening uit dat we onszelf toch echt wel kunnen redden in dit vreemde land.

Maandag reis ik verder, waarschijnlijk met Jolien. We zijn van plan om naar Datong te reizen.
Dit horen jullie dus de volgende keer!

Vanavond voor de verandering eens op tijd naar bed.